۱۸ارديبهشت
آدم باید خودش را به نخواستن عادت دهد.
باید بفهمد که هر خواستنی یک نقص است و یاد بگیرد هیچ از دنیا نخواهد و هیچ از دنیا برایش مهم نباشد و از هیچ آن نرنجد.
آدم پیش از هر چیزی باید "خود"کشی کند.
آدم بیش از هر چیزی نیاز دارد "خود"کشی کند.
آدم اصلا هیییچ...
اصلا هیییچ...
اصلا هیییچ........
***
مرگ!
ای بزرگترین موهبت خداوندی...
چرا رهایم نمی‌کنی از بند؟
چرا رهایم نمی‌کنی از بند خواستن‌ها...
چرا دفن نمی‌کنی نقص‌هایم را زیر خروار...
مرگ...
ای دورترین نزدیک...
دیگر از ذلت خواستن‌ها خسته شده‌ام!
بیا به دامانم پیش از آن که چاره‌ی دیگری نمانده باشد...
***
نه، خواستن مرگ خود ذلت بزرگ‌تری است...
نه... ذلت خواستن...
نخوااااااااااااااااااه فرانسییییییس لعنتی فرامووووش شده!
هییییچ نخواه... هیییچ...
// کاش یه باد بیاد منم ببره...
// ای کاش که جای آرمیدن بودی...
"هر خواستنی یک نقص است..."
آره پوویا.. همیینه..
خواستن از جنس دنیاااست... عشق، خواستن نیست... به والاترین تصدیق عقل می توان عشق گفت...
باشد که دوباره عاااشق، دوباره رستگاار شویم...