ما درون را بنگریم و دیگر چه؟

به طرز حیرت‌انگیزی دچار درون‌گرایی افراطی شده‌ام. نمی‌دانم دقیقا چه اتفاقی منجر به عوض شدن تمایلاتم تا این اندازه شده است. به طور غیرقابل باوری جدیدا ترجیح می‌دهم به جای تعامل، کتاب یا یادداشت‌های دیگران را بخوانم، بیندیشم و یا نهایتا با آدم‌های با مطالعه در خصوص موضوعات اجتماعی-فرهنگی-سیاسی صحبت کنم.

راستش را بخواهید این احساسات جدید اصلا برای خودم قابل هضم نیست! این‌که مثلا ترجیح دهم به جای رفتن به مهمانی فیدهایم را بخوانم! محمدرضا شعبان‌علی نوشته بود سطح زندگی آدم‌ها به سادگی عوض می‌شود ولی سبک آن نه. نمی‌دانم چرا این را نوشته ولی من در حال طی کردن فرآیندی کاملا برعکس این هستم.

به این فکر می‌کنم که چرا این تغییر رخ داده. موضوعاتی پراکنده به ذهنم می‌رسد. مهم‌ترین تفاوت سال گذشته‌ی من حضور در جامعه‌اسلامی شریف در کنار آدم‌هایی بود که خیلی مطالعه داشتند. کسانی که عقایدشان بسیار گسترده و بعضا بسیار دور از من بود و بارها در کنارشان احساس کمبود اطلاعات می‌کردم. حس بی‌سوادی از ملزومات زندگی مثبت است. آدم اگر بخواهد زندگی‌اش فراتر از لهو و لعب و بازی شود، باید حس بی‌سوادی داشته باشد. از بابت داشتن این احساس خرسندم. نکته‌ی عجیب دیگر این‌که اکثر آدم‌هایی که حرف به درد بخور می‌زدند در یک سال گذشته احمدی‌نژادی بودند!! تصورش هم شاید برای کسی که این آدم‌ها را ندیده ممکن نباشد.

مشکل دیگری که دارم این است که نمی‌فهمم تا چه اندازه این تغییر حالت اصالت دارد. تا چه اندازه باید به آن تن داد؟
فعلا تا حدی سرکوب کرده‌ام احساسات جدیدم را. اصلا این احساسات‌اند که باید خط مشی انسان را تایین کنند یا خط مشی انسان باید احساساتش را کنترل کنند؟ به نظر دومی معقول‌تر می‌آید [و شاید هم متناقض‌تر].
به هر حال تنها چیزی که می‌دانم، این است که نیاز به سکون دارم. سکون و آرامش بنیادین فکری، بلکه آویزی به نقطه‌ای از این شب تیره بیابم...

// باشد که رستگار شو.............م

// دیشب در حین بازی کردن با بچه‌ها عمیقا حس می‌کردم تمام زندگی یک بازیه که قواعدش خیلی خیلی گسترده‌تر و پیچیده‌تره. 

// خدا رو کی دیده؟

// و زندگانی دنیا جز بازیچه و سرگرمی نیست، و سرای آخرت برای پرهیزگاران بهتر است، آیا نمی‌اندیشید؟

// لهو بدون هدف است، در‌صورتی‌که لعب به معنای عملی است که هدفی ناپسندیده و بدون احترام دارد و گاه زندگی فردی لهو است، در آن صورت که برای آن هدف‌هایی در نظر گرفته نشده باشد، یا توجه به اموری سطحی و غیر محترم دارد. (+)

// سلااا... م